Laura in het klooster- de slechtste combinatie ooit

9 juli 2018 - Pai, Thailand

Laura in het klooster... Ik ga met vier jongens omdat ik mezelf wil uitdagen. Niet wetende wat me te wachten staat, beginnen we aan onze motorrit. Ik ben erachter gekomen dat ik van motorrijden zo rustig wordt, dus ik ga mijn rijbewijs halen thuis!
We eten een laatste goede maaltijd voordat we het klooster in gaan. Daar krijgen we na de middag geen eten meer namelijk.

Voordat we het klooster binnen mogen, moeten we hard op de regels voorlezen. Als vrouw mag ik niet praten met monniken, niet met mannen na 20.00 uur, of in dezelfde ruimte zijn als het andere geslacht. Koffie drinken alleen wanneer er niks op onze agenda staat. Slapen geldt hetzelfde voor... Geen nap voor mij dus. Het staat me tegen dat er in het Boeddhisme geen gelijkheid is tussen mannen en vrouwen! Ik word bang van deze beperkingen.

Er wordt me verteld dat ik mijn sexy bh niet aan mag houden en dat ik een wit pak aan moet. Het voelt als een psychiatrische inrichting! Samen zitten doen mensen niet, ze lopen maar wat rond en een praatje, ho maar. Het voelt heel onnatuurlijk voor mij. Ik wil kletsen, lachen en leuke dingen doen maar dat gaat hier echt niet gebeuren..

Ik probeer rustig te blijven door een boek te lezen.

De eerste chanting 'meditatie'
We mediteren 8 uur per dag, beginnend om 5uur. Voor mij is dit de eerste keer, ik zie de jongens weer. Ik ga er uiteraard bij zitten, eindelijk mijn vrienden weer!! De pret is van korte duur, als de jongens mij dus vertellen dat ik achter de mannen moet zitten. Nou nou nou, zo beledigd als ik ben ga ik achtergesteld zitten. Dit gaat alles tegen mijn principes in!

We roepen versen op over het leven, dit duurt voor mijn gevoel wel een uur. We knielen bij elke vers. Focus op de ademhaling en je geest leegmaken. Dit gaat niet op voor mij. Ik let op alles behalve mijzelf. Als het voorbij is, gaat iedereen slapen. Met veel te veel energie probeer ik praatje te maken met de overgebleven mensen. Zo ontmoet ik weer iemand uit Noorwegen, zij vindt mij vooral heel grappig. Gelukkig kon ik mijn energie even kwijt en doe ik een poging om te slapen.

De nacht
Mijn honger groeit en groeit, ik ga proberen te slapen. Midden in de nacht pak ik stiekem een snack. We liggen op een houten vloer zonder kussen of matras.

De vloer is hard, blauwe plekken van het woelen. Je beseft ineens dat er echt mensen zijn die zo leven, triest.

De dag erna
Iedereen is uitgeput, we hebben honger en moeten hieraan wennen. We offeren ons bakje rijst aan de monniken. Die lopen langs met een lege schaal, wij vullen dit met ons schepje rijst. Ondertussen komen er meerdere mensen van buitenaf aan met fruitschalen etc. Ik smelt als ik het zie en vooral als ik het niet kan aanraken.

De meditatiesessie begint weer. Deze ochtend gaat beter, mijn hoofd is leeg en ik kan me aardig ontspannen. We doen lopende, zittende en slaapmeditatie. Vooral de slaapmeditatie gaat me goed af haha.

Die middag denk ik naar huis te gaan maar ik probeer een bikkel te blijven. Het liefst boek ik een nacht in een luxe hotel en slaap ik nooit meer op die grond. Maar kom op, 1 nachtje...

Deze dag overleef ik en nu ik weet dat ik morgen weer vrijheid heb, begin ik weer op te leven. Overdag ouwehoer ik wat meer met de jongens en kom ik in contact met een jongen uit NZ. Ik heb dus al wat meer aanspraak en dat helpt!

De avond sessie mediteren is weer erg zwaar. Ik doe alsof ik een blaasontsteking heb en blijf een half uur op het toilet zitten. Ik ben er klaar mee.

In de avond spreek ik met mijn vier vrienden uit California af. Ze hebben honger en willen een koekje. Dus 20.00 uur bij het toiletgebouw hebben we een geheime meeting met mijn kitkat. Illegale bende: snacks EN contact met jongens. Sterker nog, we gaven elkaar zelfs een knuffel en dat is seksueel contact volgens het Boeddhisme. Stoute Laura..

In de ochtend ben ik een blij ei, hoor de verschrikkelijke verhalen aan van de jongensslaapzaal. Een kakkerlak over je heen, slang in de zaal, kleding vol met rode mieren. Het klinkt hilarisch.

Na de offering pakken we de motor en scheuren we door de bergen richting Myanmar. Dit is voor mij de beste meditatie.

Achteraf ben ik wel tot de conclusie gekomen dat ons leven in vrijheid niet normaal is. Onze gelijkheid ook niet. Ook weet ik dat we kunnen leven met honger en dat die honger uiteindelijk verdwijnt. Dagen lang heb ik maar halve porties gegeten, simpelweg omdat ik geen honger meer had. Het is een leerzaam project geweest.

Maar geen alcohol, contact met mannen, eten en gelijkheid.. Nee, dit dat is niet besteed aan mij. Ik zou het iedereen aanraden omdat ik serieus geloof dat het leerzaam is! Go for it! 💪