Buiten slapen, excentrieke jenga en canyoning
10 juni 2018 - Ho Chi Minh City, Vietnam
Afscheid Hoi An
Na mijn super leuke groep in Hoi An denk ik dat het niet beter kan worden maar het is wel tijd om weer een eigen plan te trekken. Dus pak ik de dus lekker impulsief naar een onbekend dorpje genaamd Bai Xep ligt bij Que Nonh. Hostel heet Life's a beach dus dat klinkt erg goed. Het is een soort retreat. Ik heb een luxe kamer, er lopen veel locals rond, maak vrienden met locals, lenen een kayak en gaan zo naar onbewoonde eilandjes en vooral relaxen we daar. (zie bier drinken en uiteten gaan)
Ik kom erachter dat er nog een Life's a beach is, maar dan party. Daar ga ik naar toe denk ik! Aangekomen is het een paradijs, lijkt wel rustig maar het is er heel mooi. Veel rotspartijen, cliffen, goud strand, blauwe zee, bar met alle drank, goedkoop eten en hammocks. Tegen de avond ga ik naar een lokaal festival waarbij ze iets eren ofzo, niemand weet het eigenlijk. Ze spelen een toneelstuk. Ik ben op dat moment met locals die me uitgenodigd hebben en Jesse die ik al eerder ontmoet had uit NL.
We proberen eten uit op het marktje en voelen een echte verbondenheid met de lokale bevolking. Vooral omdat wij de enige witte (nouja getinte blanke) zijn. Er is geen toilet, dus plassen doe je standaard op het strand. Het is bijzonder interessant! Daarna gaan we naar het huis van onze lokale vriend en drinken we daar verder.
Rond een uur of 10 komen we aan bij het hostel waarbij we direct uitgenodigd worden om Jenga te spelen. Leuk denken we! Maar uiteraard geen normale jenga... Eentje met excentrieke opdrachten. Zoals kleding ruilen, broek uit voor het hele spel, strip till your slip en mannen die met hetzelfde gender moeten zoenen. Je voelt het aankomen, dit is een uit de hand gelopen spel. Wel hebben we een hilarische avond gehad met ons allen, details daargelaten😂
Dalat
De dag erop vertrek ik naar Dalat, een funky stadje in de bergen waar de temperatuur 10 graden kouder is. Ik kom met de nachtbus om 5 uur aan, heb het koud want 20 graden ben ik niet meer gewend. Ik ben moe en loop naar het hostel waar mijn Dutchie vriendinnen zijn Klaske en Maxime. Maar blijkt dat het hostel dicht is, dus besluit ik op de straat te slapen onder mijn dekentje. Soms komt er een vrouw naar buiten met een bezem als teken dat ik weg moet. Maar ik blijf er van overtuigd dat ik op het goede adres ben dus blijf liggen. Na 2 uur slapen word ik wakker en begint een man te wijzen naar de buren. Wat blijkt..
Ik ben bij twee oude mensen voor hun huis gaan pitten terwijl het hele hostel de volgende deur was en dus ook gewoon 24 uur open!!! Ik lig dubbel om mezelf en bied uiteraard mijn excuses aan aan deze lieve oude Vietnamezen. 🙏
De jongen van het hostel had me al als zwerver aangezien dus geeft mij eten en koffie. Super lief! Dan komen de meiden eraan en gaan we canyoning doen in de jungle.
Canyoning is abseilen van watervallen, cliff springen, natuurlijke waterslides af gaan. We hebben een ontzettende leuke groep met wat Nederlandse meiden, Ierse meid, Nieuw Zeelandse meid, Zwitserse man en een Maltese man. Iedereen is direct grappen aan het maken, we steken elkaar de gek aan en hebben zo ontzettend veel lol. Als ik hier aan terugdenk, aan de adrenaline en de lol, dan zit ik weer met een grote glimlach in de bus dit te typen.
Die avond gaan we als Dutchies op pad naar de Mazebar. Deze bar is gemaakt voor drugs, je spaced al als je door de bar loopt. Verschillende dierenbeelden in de gangen, ontelbaar veel trappen in alle richtingen en space ruimten. We ontmoeten per toeval de hele groep van canyoning weer.
Ik blijf, zoals wel vaker, alleen over in de bar met deze groep. De meiden gaan lekker slapen.. Met de groep springen we een taxi in, niemand weet waar we naartoe gaan. Zitten ondertussen met 9 mensen op en over elkaar in de taxi, je kan je voorstellen dat ook dit heel gezellig was. 🙄
We komen bij een hotel aan, op de bovenste verdieping is een feest en na een aantal uren dansen en lachen wil ik naar huis. Dit gaat drie keer niet op, aangezien ik zo makkelijk over te halen ben. Ik vind het allemaal mooi.
Uiteindelijk vertrekken we van het feest en zien we met een groepje een lege hotelkamer OPEN. Dit gaat dus niet goed hahaha. We gooien de deur dicht en besluiten hier te blijven. De pret is voor korte duur als er wordt aangeklopt en we moeten betalen. Wat denk je? We hebben gewoon betaald. Oh hilarious. De volgende dag kunnen we nooit meer de weg terugvinden en lopen we 8 km compleet de verkeerde kant op. Toch maar weer een taxi genomen 🙃
Na dit avontuur besluit ik bij de groep in het hostel te gaan, daar hebben we gezellig een family diner en is het zo gastvrij! Ik houd van deze mensen, zowel de gasten als de locals daar. We gaan de volgende dag met onze hangovergroep lekker een filmpje kijken in de bios, chillen wat. Met David (Malta) ga ik naar een soort rollercoaster achtbaan, het kind komt zo ineens naar je boven. Verder is de motorrit an sich al heel mooi, dit was een leuke besteding van de dag.
Dan komt het afscheid er weer aan.. een deel gaat door naar het zuiden waaronder ik. Een deel vertrekt naar het vliegveld en een deel naar het noorden. Helaas kan je zo'n leuke groep niet altijd samen houden, maar wat hebben we het leuk gehad. Wederom een piek hoogtepuntje!❤️
Na Dalat is revalidatie wel nodig, ik vind een plekje Mui Ne aan het strand. Hier stop ik samen met Rens vanuit Dalat.
Hier vinden we een hostel/campground aan zee, tent aan zee, hangmatten en een hele fijne sfeer. We spelen vooral met een groep mensen kaartspellen, zwemmen wat, hebben een movie night op het strand lekker in zitzakken, zien een vuurshow, spelen volleybal, spelen wat drank spelen en dat is het wel zo'n beetje.
In dit plaatsje besluit ik naar de dokter gegaan, mijn Vietnamese vriendin Than gaat met me mee. Ik heb een blaas ontsteking en ook een gezwollen knie al 9 dagen. De dokter wil natuurlijk weten hoe dit zo komt en dan moet je vertellen dat je in de kroeg gewoon 90graden pontificaal bent gevallen tot wel 3x. Uitleg is vast niet nodig, maar wel was duidelijk dat ik niet meer zo gek kan doen.
Ik krijg 16 pillen voorgeschreven die ik 3x per dag moet innemen, het helpt al wel een klein beetje. Een leuk detail, mijn pillen voor de blaas maken je plas dus groen blauw. Toch wel een leuk detail 👌
Na drie dagen vertrekken Than, Rens en ik naar Ho Chi Minh. We gaan daar opsplitsen, Rens gaat naar huis, Than naar haar werk en ik, die weet het weer eens niet. Inmiddels ben ik alweer een week in HCM geweest en naar het eiland Phu Quoc. In HCM heb ik alweer zoveel mensen ontmoet en leuke dingen meegemaakt. Dit bewaar ik voor mijn volgende blog. Tot snel! Liefs vanuit grensgebied Vietnam/Cambodja ✌️
Na mijn super leuke groep in Hoi An denk ik dat het niet beter kan worden maar het is wel tijd om weer een eigen plan te trekken. Dus pak ik de dus lekker impulsief naar een onbekend dorpje genaamd Bai Xep ligt bij Que Nonh. Hostel heet Life's a beach dus dat klinkt erg goed. Het is een soort retreat. Ik heb een luxe kamer, er lopen veel locals rond, maak vrienden met locals, lenen een kayak en gaan zo naar onbewoonde eilandjes en vooral relaxen we daar. (zie bier drinken en uiteten gaan)
Ik kom erachter dat er nog een Life's a beach is, maar dan party. Daar ga ik naar toe denk ik! Aangekomen is het een paradijs, lijkt wel rustig maar het is er heel mooi. Veel rotspartijen, cliffen, goud strand, blauwe zee, bar met alle drank, goedkoop eten en hammocks. Tegen de avond ga ik naar een lokaal festival waarbij ze iets eren ofzo, niemand weet het eigenlijk. Ze spelen een toneelstuk. Ik ben op dat moment met locals die me uitgenodigd hebben en Jesse die ik al eerder ontmoet had uit NL.
We proberen eten uit op het marktje en voelen een echte verbondenheid met de lokale bevolking. Vooral omdat wij de enige witte (nouja getinte blanke) zijn. Er is geen toilet, dus plassen doe je standaard op het strand. Het is bijzonder interessant! Daarna gaan we naar het huis van onze lokale vriend en drinken we daar verder.
Rond een uur of 10 komen we aan bij het hostel waarbij we direct uitgenodigd worden om Jenga te spelen. Leuk denken we! Maar uiteraard geen normale jenga... Eentje met excentrieke opdrachten. Zoals kleding ruilen, broek uit voor het hele spel, strip till your slip en mannen die met hetzelfde gender moeten zoenen. Je voelt het aankomen, dit is een uit de hand gelopen spel. Wel hebben we een hilarische avond gehad met ons allen, details daargelaten😂
Dalat
De dag erop vertrek ik naar Dalat, een funky stadje in de bergen waar de temperatuur 10 graden kouder is. Ik kom met de nachtbus om 5 uur aan, heb het koud want 20 graden ben ik niet meer gewend. Ik ben moe en loop naar het hostel waar mijn Dutchie vriendinnen zijn Klaske en Maxime. Maar blijkt dat het hostel dicht is, dus besluit ik op de straat te slapen onder mijn dekentje. Soms komt er een vrouw naar buiten met een bezem als teken dat ik weg moet. Maar ik blijf er van overtuigd dat ik op het goede adres ben dus blijf liggen. Na 2 uur slapen word ik wakker en begint een man te wijzen naar de buren. Wat blijkt..
Ik ben bij twee oude mensen voor hun huis gaan pitten terwijl het hele hostel de volgende deur was en dus ook gewoon 24 uur open!!! Ik lig dubbel om mezelf en bied uiteraard mijn excuses aan aan deze lieve oude Vietnamezen. 🙏
De jongen van het hostel had me al als zwerver aangezien dus geeft mij eten en koffie. Super lief! Dan komen de meiden eraan en gaan we canyoning doen in de jungle.
Canyoning is abseilen van watervallen, cliff springen, natuurlijke waterslides af gaan. We hebben een ontzettende leuke groep met wat Nederlandse meiden, Ierse meid, Nieuw Zeelandse meid, Zwitserse man en een Maltese man. Iedereen is direct grappen aan het maken, we steken elkaar de gek aan en hebben zo ontzettend veel lol. Als ik hier aan terugdenk, aan de adrenaline en de lol, dan zit ik weer met een grote glimlach in de bus dit te typen.
Die avond gaan we als Dutchies op pad naar de Mazebar. Deze bar is gemaakt voor drugs, je spaced al als je door de bar loopt. Verschillende dierenbeelden in de gangen, ontelbaar veel trappen in alle richtingen en space ruimten. We ontmoeten per toeval de hele groep van canyoning weer.
Ik blijf, zoals wel vaker, alleen over in de bar met deze groep. De meiden gaan lekker slapen.. Met de groep springen we een taxi in, niemand weet waar we naartoe gaan. Zitten ondertussen met 9 mensen op en over elkaar in de taxi, je kan je voorstellen dat ook dit heel gezellig was. 🙄
We komen bij een hotel aan, op de bovenste verdieping is een feest en na een aantal uren dansen en lachen wil ik naar huis. Dit gaat drie keer niet op, aangezien ik zo makkelijk over te halen ben. Ik vind het allemaal mooi.
Uiteindelijk vertrekken we van het feest en zien we met een groepje een lege hotelkamer OPEN. Dit gaat dus niet goed hahaha. We gooien de deur dicht en besluiten hier te blijven. De pret is voor korte duur als er wordt aangeklopt en we moeten betalen. Wat denk je? We hebben gewoon betaald. Oh hilarious. De volgende dag kunnen we nooit meer de weg terugvinden en lopen we 8 km compleet de verkeerde kant op. Toch maar weer een taxi genomen 🙃
Na dit avontuur besluit ik bij de groep in het hostel te gaan, daar hebben we gezellig een family diner en is het zo gastvrij! Ik houd van deze mensen, zowel de gasten als de locals daar. We gaan de volgende dag met onze hangovergroep lekker een filmpje kijken in de bios, chillen wat. Met David (Malta) ga ik naar een soort rollercoaster achtbaan, het kind komt zo ineens naar je boven. Verder is de motorrit an sich al heel mooi, dit was een leuke besteding van de dag.
Dan komt het afscheid er weer aan.. een deel gaat door naar het zuiden waaronder ik. Een deel vertrekt naar het vliegveld en een deel naar het noorden. Helaas kan je zo'n leuke groep niet altijd samen houden, maar wat hebben we het leuk gehad. Wederom een piek hoogtepuntje!❤️
Na Dalat is revalidatie wel nodig, ik vind een plekje Mui Ne aan het strand. Hier stop ik samen met Rens vanuit Dalat.
Hier vinden we een hostel/campground aan zee, tent aan zee, hangmatten en een hele fijne sfeer. We spelen vooral met een groep mensen kaartspellen, zwemmen wat, hebben een movie night op het strand lekker in zitzakken, zien een vuurshow, spelen volleybal, spelen wat drank spelen en dat is het wel zo'n beetje.
In dit plaatsje besluit ik naar de dokter gegaan, mijn Vietnamese vriendin Than gaat met me mee. Ik heb een blaas ontsteking en ook een gezwollen knie al 9 dagen. De dokter wil natuurlijk weten hoe dit zo komt en dan moet je vertellen dat je in de kroeg gewoon 90graden pontificaal bent gevallen tot wel 3x. Uitleg is vast niet nodig, maar wel was duidelijk dat ik niet meer zo gek kan doen.
Ik krijg 16 pillen voorgeschreven die ik 3x per dag moet innemen, het helpt al wel een klein beetje. Een leuk detail, mijn pillen voor de blaas maken je plas dus groen blauw. Toch wel een leuk detail 👌
Na drie dagen vertrekken Than, Rens en ik naar Ho Chi Minh. We gaan daar opsplitsen, Rens gaat naar huis, Than naar haar werk en ik, die weet het weer eens niet. Inmiddels ben ik alweer een week in HCM geweest en naar het eiland Phu Quoc. In HCM heb ik alweer zoveel mensen ontmoet en leuke dingen meegemaakt. Dit bewaar ik voor mijn volgende blog. Tot snel! Liefs vanuit grensgebied Vietnam/Cambodja ✌️
